Του Νίκου Ελευθερόγλου
Χθες ήταν μια παγκόσμια ημέρα από αυτές που εύχεσαι να ήταν αχρείαστη. Να μην υπήρχε! Αυτή και κάποιες άλλες. Ο λόγος για την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας Κατά των Γυναικών. Παρατηρήσαμε με ικανοποίηση ότι τα πολιτικά κόμματα, φορείς οργανώσεις -τόσο στην πατρίδα μας όσο και αλλού- την τίμησαν με μια σειρά από εκδηλώσεις. Έδειξαν μια αξιοζήλευτη αλληλεγγύη και παρουσία. Δεν μπορώ να πω, καλό ήταν. Αλλά όχι αρκετό… Διότι το λέω με διάθεση αυτοκριτικής ότι, αν ξύσεις την επιφάνεια, θα διαπιστώσεις με θλίψη ότι υπάρχει τεράστια απόσταση λόγων και πράξεων.
Και αυτό γιατί σήμερα στην «πολιτισμένη» Ευρώπη:
• 50 γυναίκες την εβδομάδα δολοφονούνται από πατεράδες, συζύγους ή αδερφούς.
• 1 στις 3 γυναίκες έχουν υποστεί σωματική βία.
• 1 στις 2 ψυχολογική.
• 1 στις 3 έχει παρενοχληθεί σεξουαλικά στον εργασιακό της χώρο.
• 1 στις 20 έχει πέσει θύμα βιασμού.
Την ίδια ώρα, όπως διαπιστώνεται σε πανελλαδική έρευνα της ActionAid, το 85% των γυναικών στην Ελλάδα έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας, ενώ την ίδια ώρα μόνο το 6% των θυμάτων κατήγγειλε επίσημα το περιστατικό σε αρμόδιο φορέα.
Μεγαλύτερη φαίνεται να είναι η ένταση του προβλήματος στους χώρους του τουρισμού και της εστίασης, όπου το 22% των γυναικών αναφέρει ότι έχει υπάρξει θύμα σεξουαλικής επίθεσης ή βιασμού.
Η έρευνα διεξήχθη από την εταιρεία Qed Μarket Research». Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας στον γενικό πληθυσμό, το 85% των γυναικών που συμμετείχε ανέφερε ότι έχει υποστεί σεξουαλικά παρενοχλητική συμπεριφορά στην εργασία.
Μία στις δέκα γυναίκες έχει υπάρξει θύμα απόπειρας σεξουαλικής επίθεσης, ενώ μία στις πέντε σημειώνει ότι έχει υπάρξει θύμα σεξουαλικού εκβιασμού. Το θέμα φαίνεται να αφορά σε όλες τις γυναίκες. Ωστόσο κάποιες μορφές σεξουαλικής παρενόχλησης συναντώνται περισσότερο στις ηλικιακά νεότερες, με μικρότερη εργασιακή προϋπηρεσία.
Το 56% των παραβιαστικών συμπεριφορών εκδηλώνεται στον χώρο γραφείου, ενώ το 29% των γυναικών ανέφερε ότι περιστατικά έχουν εκδηλωθεί και σε κοινόχρηστους χώρους (π.χ., κουζίνα ή μπάνιο), ενώ το 16% τα τοποθέτησε σε κάποια κοινωνική δραστηριότητα της εργασίας (π.χ., εκδηλώσεις, πάρτι).
Αυτά τα στοιχεία προκαλούν ανατριχίλα για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, με πρωταγωνιστές τις περισσότερες φορές ανθρώπους υπεράνω πάσης υποψίας. Το χειρότερο όλων είναι ότι η πανδημία επιδείνωσε τα πράγματα. Καλό θα ήταν, λοιπόν, να κοιτάξουμε τους εαυτούς μας στους καθρέφτες μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι η βία δεν είναι γένους θηλυκού!
