του Νίκου Ροδόπουλου
Πρόεδρος OnLineData και Ελληνικής Εταιρείας Logistics,
μέλος γενικού συμβουλίου ΣΕΒ
Τι αντιπροσωπεύει η δεξαμενή απόψεων που παράγεται μαζικά σε συνέδρια, συζητήσεις, τηλεοπτικά παράθυρα κ.λπ. σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά χάνεται και δεν αποτελεί σχεδόν ποτέ ενδιαφέρον μελέτης και περαιτέρω επεξεργασίας; Αντιπροσωπεύει έναν τεράστιο χρόνο διατύπωσης προσωπικών απόψεων, ο οποίος κινείται σε επίπεδο προβολής και δημοσίων σχέσεων. Αυτή η «παραγωγή» δεν δημιουργεί νέα γνώση, αλλά αποτυπώνει -στην καλύτερη περίπτωση- επιχειρηματικές και πολιτικές πρακτικές των προηγούμενων δεκαετιών και όχι του σήμερα ή του αύριο. Σαφώς υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, αλλά αυτές επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Σήμερα, λοιπόν, ήρθε η ώρα κλείσει το κεφάλαιο «γενικότητες» και να ανοίξει το νέο κεφάλαιο «ειδικότητες». Τι θα μπορούσαν να είναι οι «ειδικότητες»; Οι ειδικοί και εμπειρογνώμονες, που διαφαίνεται πλέον ότι αποτελούν -επιτέλους- τα νέα «τιμαλφή» της πολιτικής και της οικονομίας (βλέπετε Σωτήρης Τσιόδρας, Δημήτρης Οικονόμου κ.ά.), αποτελούν μια σταθερά που τόσα χρόνια βρισκόταν πίσω από τη «μεγάλη» προβολή, δουλεύοντας με επιμονή, υπομονή και τόλμη, συστατικά που απουσιάζουν από τις πολιτικές ηγεσίες των τελευταίων δεκαετιών. Όταν βρίσκονται και χρησιμοποιούνται τέτοιοι «ειδικοί», η αποτελεσματικότητα είναι αποδεδειγμένα θετική. Η χρησιμοποίηση πρακτικών του παρελθόντος αντικαθίσταται από καινοτόμες πρακτικές. Αποδεικνύεται ότι το αέναο δρομολόγιο που έχουν να εκτελέσουν κάποιοι «κατάλληλοι» βαρκάρηδες μεταξύ εμπειρογνωμοσύνης και πολιτικής έχει επιζήμιο αποτέλεσμα.
Οι «ειδικοί» ήδη χρησιμοποιούνται σε ανώτατες διοικητικές θέσεις από επιχειρήσεις-κολοσσούς στο εξωτερικό, γιατί πραγματικά δημιουργούν καινοτόμες ιδέες και πρακτικές. Προσπαθούν να φέρουν σε συγχρονισμό τον στρατηγικό προσανατολισμό των εταιρειών με την πραγματική οικονομία του μέλλοντος. Αυτό απουσιάζει από την ελληνική πραγματικότητα και οι στρατηγικές που εκπονούνται τόσο από τις επιχειρήσεις όσο και από την πολιτική είναι -τις περισσότερες φορές- βάσανο παλιάς κοπής.
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε η επιχειρηματικότητα, ειδικά η μικρομεσαία, χρειάζεται νέους, καινοτόμους και ευφυείς τρόπους διαχείρισης και λύσεις. Δεν πρέπει να μείνουμε σε λύσεις «copy paste» ούτε σε πεδία αντιπαραθέσεων, αλλά να χαράξουμε το νέο -δικό μας- παραγωγικό μοντέλο σύγχρονης και βιώσιμης οικονομίας προς όφελος των κοινωνιών του μέλλοντος.
